Categorie: Tourverslagen

Zaterdag 8 juni stond de Morsrit op de tourkalender. Zoals altijd de langste rit van het jaar. Wie de rit foutloos reed, tikte de 300 kilomter net niet aan. Maar liefst 28 motorrijders vertrokken rond 9 uur vanuit het clubhuis richting Drenthe. Maar voor we daar aankwamen, ging de rit achter de Lemelerberg langs naar Ommen. Net in Drenthe gearriveerd, werden de motoren de berm in gestuurd vanwege een naderende feestelijke optocht. Meteen kwamen de thermoflessen voor de dag, zodat er genoten kon worden van een lekker bakje koffie in de berm, terwijl het feestgedruis passeerde. Toen de weg weer vrij was werd de rit vervolgd richting Veenhuizen. We arriveerden rond lunchtijd bij de gevangenis. Hier werd de jiffy voor de tweede keer uitgeklapt. Zoals het een gevangeniskeuken betaamd, was het menu beperkt. Nadat de gekozen tosti, wafel of kop soep was verorberd, werd de terugreis aanvaard. In de ritbeschrijving was ons vooraf het volgende beloofd: ‘schilderachtige wegen naar de koloniën van Weldadigheid. Het landschap verandert geleidelijk, en we genieten van de uitgestrekte velden en groene bossen‘. Hier was geen woord van gelogen. Het was een prachtige rit. Hoewel de lucht dreigend was en de weersvoorspelling bij vertrek af en toe een buitje voorspelde, hielden we het op een paar verdwaalde regeldruppels na droog tot we weer thuis waren.

Het was nog gezellig druk op ‘n Tuf, toen de eerste rijders voor de 2e avondrit zich melden. Marissink rijopleidingen had ‘s middags een rit voor motorrijders die afgelopen jaar hun rijbewijs hadden gehaald georganiseerd, met een afsluitende barbecue. De lucht was dreigend, maar de weersvoorspellingen waren positief. Vandaar dat toch nog ruim rijders zich aanmelden. Slingerend door Zuna en Notter ging het richting Zwolle. Na een klein stukje verbindingsroute werd het geslinger weer vervolgd, maar nu weer richting het clubhuis. Uiteraard werd ongeveer halverwege gestopt om even gezellig te kletsen. Op een paar kleine spetters na, is iedereen weer droog thuisgekomen.

Zaterdag 4 mei hadden zich 27 motorrijders ingeschreven voor het eerste avondritje van 2024. Ze vertrokken rond de klok van zes uur onder prima omstandigheden. Het was droog en net geen twintig graden. Lekker slingerend over de Ligtenberg ging het over de Borkeld naar de Wippert. Net voor Laren werd de terugreis alweer aanvaard. Heen en weer slingerend in de driehoek Markelo, Enter en Rijssen werd de ruim 80 kilometer volgemaakt. Ruim voor half acht was iedereen terug op het startpunt, zodat iedereen op tijd thuis kon zijn voor de nationale herdenking.

Ondanks de oproep van Tonny was er niemand die z’n motor versierd had met oranje vlaggetjes. Het mocht de pret gelukkig niet drukken. Ruim 30 ingeschreven motorrijders maakten zich rond 9 uur zich klaar voor een prachtige rit door het Twentse landschap. De temperatuur was net boven de 10 graden en af en toe liet de zon zich zelfs zien. Gelukkig waren er onderweg geen omleggingen wegens de koningsdagfestiviteiten. Het bleef bij een verplichte stop voor een tegemoet komende kudde koeien. Iedereen was weer op tijd terug in Rijssen, zodat er genoeg tijd over was om zelf nog te genieten van de rest van Koningsdag.

Zaterdag 13 april was het ideaal motorweer. Net iets boven de 20 graden en het zonnetje scheen vrolijk. Maar liefst 52 motorrijders schreven zich in voor de Voorjaarsrit. Ook omdat de 2-Takt Snoevers ook aanwezig waren voor hun voorjaarsklassieker, was het een drukke bedoening op ’n Tuf. Eenmaal op de motor ging de rit onderlangs de Holterberg door naar Middel, waar prachtige slingers van bochten zich aan elkaar regen. Eenmaal met het pontje de IJssel overgestoken, werd al snel de Veluwe bereikt. Bij Hoenderloo kon gekozen worden om de tolweg over het Natuurpark Hoge Veluwe te rijden. Met omgerekend ruim een Euro per kilometer, is het niet gek dat er (nagenoeg) geen gebruik van is gemaakt. Halverwege was het voor de meesten tijd om gezellig een ijsje met elkaar te eten. De terugtocht naar het clubhuis was ook één bochtenfeest, afgewisseld met een minimaal stukje snelweg om de IJssel over te steken.

Onder het motto slecht weer bestaat niet, toch maar om half elf in de druilerige regen richting clubhuis. Bij aankomst was de koffie al bijna klaar. De rijders en niet-rijders druppelden net als de regen langzaam binnen. Om elf uur vertrokken de eerste van de 12 deelnemers richting Ypelo om van hieruit door het mooie Twente naar Duitsland te rijden. Helaas was de horeca in de kleine plaatsjes zoals Uelsen allemaal nog dicht, dus reden we door tot de grens om een heerlijke lunch te nuttigen. De paaseieren waren niet aan te slepen. Nadat de regenkleding weer was uitgelekt, reden we de laatste 70 kilometer door Twente terug naar het clubhuis, waar nog even onder het genot van een bak goeie koffie werd nagepraat. Tuf en deelnemers bedankt voor de mooie en gezellige dag.

Leden met het GPS-abonnement hebben geluk. Die kunnen de rit nog een keer rijden als het weer beter is. Helaas telt het dan niet mee voor het tourkampioenschap.

Leden met het GPS-abonnement hebben geluk. Die kunnen de rit nog een keer rijden als het weer beter is. Helaas telt het dan niet mee voor het tourkampioenschap.

Zatardag 16 maart was het rond het middaguur ongeveer 10 graden. Perfect weer om een natte neus te krijgen op de motor. Iets na één uur waren alle 40 ingeschreven motorrijders uit het clubhuis vertrokken om de Natte neuzenrit te gaan rijden. Het was een prachtige rit door de Achterhoek, en een klein stukje Duitsland. Hoewel het in het vroege voorjaar altijd oppassen is met allerlei rotzooi op de weg, was het één groot bochtenfeest. Ongeveer halverwege de rit, in het lieflijke Lievelde, werden de meeste motoren geparkeerd bij Hotel Loco voor kop koffie, met voor de lekkerbekken een stuk monchou-taart. Het was een mooie rit, met voor elk wat wils. Lekker rondkijken naar de natuur en met een beetje geluk zie je zeven reeën op een akker.

De weersverwachting gaf aan dat er een aantal buitjes konden vallen in de middag. Toch schreven 37 motorrijders zich in voor de Lege tankrit. Met de zon schijnend aan de hemel vertrokken we richting Achterhoek. Na Oldenkotte werd er zelfs nog een stukje Duitsland meegepikt. Meer dan een verdwaalde druppel regen is er tijdens het rijden niet gevallen. De wegen waren hier en daar goed nat geregend. Maar het leek wel of de rit precies tussen de buien door gelegd was. Halverwege de rit werd er gepauzeerd. Het toeval wilde dat precies een flinke bui viel toen iedereen aan de koffie zat. Aan de troep op de weg was goed te zien dat het ook flink gewaaid had. Eenmaal terug op de parkeerplaats bij ’n Tuf werd er nog even gezellig nagekletst over de fantastisch mooie rit door het Twentse en Achterhoekse landschap.