Tourverslagen

Ondanks de verwachting dat het 32 graden zou worden in de middag, stonden toch nog 22 motorrijders, in vol ornaat, aan de start van de Morsrit. Met 300 kilometer de langste rit van het jaar. Op de vertrektijd was het al 26 graden celcius. De route liep binnendoor naar Zutphen, waar vlot de IJssel via de N345 werd overgestoken. Daarna ging het via Brummen de Veluwe op. Al snel reden we langs het ereveld van Loenen, een indrukwekkend moment onderweg. Bij Renswoude maakten we de overgang van de Veluwe naar de Utrechtse Heuvelrug, waar we op de Amerongse Berg het hoogste punt van de route bereikten. Daarna volgden de grote rivieren: we toerden over prachtige dijkwegen langs de Rijn, Lek en de wat smallere, maar niet minder mooie Linge. In de Betuwe was de bloesem helaas al verdwenen, maar zelfs zonder dat kleurenspektakel blijft dit gebied een lust voor het oog. De terugweg door de Achterhoek was één groot bochtenfestijn. Een kleine aanrijding kon worden afgehandeld met het invullen van een schadeformulier. Hierdoor kon het net geen perfecte dag worden genoemd. Laat in de middag kwam iedereen toch weer tevreden aan in Rijssen..

Op de zaterdagavond van 24 mei 2025 hing er regen in de lucht. De weersvoorspellingen beloofden ook weinig goeds, wat normaliter funest is voor de opkomst bij een avondrit. Toch lieten 11 fanatieke motorrijders zich niet afschrikken door het sombere vooruitzicht en verzamelden zich moedig bij het clubhuis voor de tweede avondrit van het seizoen. Zelfs de ‘Benelli Familie’ was compleet! De regen van de voorafgaande dagen had de wegen fris en schoon gespoeld, wat voor een verrassend aangenaam wegdek zorgde. Na het vertrek richting Zenderen werd het parcours alsmaar interessanter. De wegen werden smaller, bochtiger en daarmee ook uitdagender, vooral omdat de route voor veel deelnemers onbekend terrein was. Dit gaf de rit een avontuurlijk karakter en maakte het extra leuk voor de ervaren én minder ervaren rijders. Om Tubbergen werd met een ruime boog om heen gereden. Het landschap toonde zich van zijn beste kant, ondanks het druilerige weer. Hierna werd er weer koers gezet richting het clubhuis, waar men met een tevreden gevoel terugkeek op een geslaagde rit.

Voor de leden die beschikken over het GPS-abonnement, maar deze avond niet hebben meegereden: het is absoluut de moeite waard om de route alsnog eens te rijden. De combinatie van verrassende wegen en mooie omgeving maakt dit een rit die je niet wilt missen.

Na een zonovergoten zaterdag verzamelden zich rond 18:00 uur maar liefst 39 motorrijders bij het clubhuis van ’n Tuf voor het eerste avondritje van het seizoen. Er stond een mooie tocht van zo’n 80 kilometer op het programma, dwars door het prachtige Sallandse landschap. Vanaf het clubhuis ging de route onder de Sallandse Heuvelrug langs richting Nijverdal. De glooiende heuvels, uitgestrekte weilanden en de bossen die zo typerend zijn voor deze streek, vormden een schitterend decor voor de rit. Onderweg werd in gematigd tempo zelfs een stukje van het iconische circuit Luttenbergring meegepikt, een leuke verrassing voor velen. Vanaf Heino begon de terugtocht over de prachtig slingerende wegen waar Salland bekend om staat: smalle landweggetjes tussen groene weilanden, langs oude boerderijen en schilderachtige dorpjes. Terug bij ’n Tuf was er nog alle tijd om gezellig na te praten over de geslaagde avondrit.

Voor de Koningsrit hadden zich 46 motorrijders ingeschreven. Bij de start om 09:00 uur was het nog wat fris, maar naar gelang de rit vorderde, liet de zon zich al langzamerhand van haar beste kant zien en liep de temperatuur op naar aangename waarden. Op de kaart leek de route sterk op die van de bekende Lange Onderbroekenrit, maar de liep omgekeerd en eenmaal op de motor bleek al snel dat de bochten, uitzichten en sfeer toch echt anders waren — en minstens zo leuk! De tocht voerde binnendoor richting Doesburg, waar we de IJssel overstaken. Daarna reden we een mooi stuk door de Veluwezoom, en staken we de rivier opnieuw over, dit keer bij Zutphen. Vanaf daar zetten we koers terug naar het clubhuis van ’n Tuf. Rond het middaguur waren alle rijders weer veilig terug, met nog volop tijd om te genieten van de festiviteiten op Koningsdag.

Zaterdag 12 april, rond de klok van één, meldden zich 36 enthousiaste motorrijders bij het clubhuis van ’n Tuf voor de Voorjaarsrit van 2025. Het weer werkte volop mee: het voelde eerder aan als hartje zomer dan als voorjaar. De zon stond hoog aan de hemel, de temperatuur was aangenaam, en de wegen lagen er droog bij — zó droog zelfs, dat de motoren al snel een spoor van stofwolken achterlieten. Een duidelijk teken van de aanhoudende droogte. Vanaf de Borkeld slingerde de route richting het Montferland, een gebied dat altijd weer weet te verrassen met zijn glooiende heuvels, uitgestrekte bossen en charmante dorpen. De wegen kronkelden door het landschap, met af en toe een prachtig vergezicht over het groene coulisselandschap. Na een welverdiende tussenstop ging de rit verder de Achterhoek in, via rustige binnenwegen rondom plaatsen als Beltrum. Hier ontvouwde zich opnieuw een ander gezicht van Nederland: een lappendeken van weilanden, houtwallen, boerderijen en smalle landwegen. De typische Achterhoekse rust en ruimte gaven de rit een bijna ontspannen karakter, ondanks het sportieve tempo waarin werd gereden. Aan het eind van de middag arriveerden de deelnemers weer bij het clubhuis, waar bij het clubhuis nog even werd nagepraat.

De lange onderbroek was amper opgeborgen of het was alweer tijd voor de traditionele Natte Neuzenrit. Op de laatste zaterdag van maart stonden maar liefst 38 motorrijders klaar voor de tweede rit van het seizoen: een mooie tocht van zo’n 150 kilometer. Zoals altijd werd er alles aan gedaan om de route zo bochtig en afwisselend mogelijk te maken. Via Hertme ging het achter het vliegveld van Twente langs, over de meanderende Dinkel richting Overdinkel. Hier werd ook de grens met Duitsland overgestoken en na een fijne rit werd het verste punt nabij Schöppingen bereikt. Een ideaal moment om de motoren even te laten rusten en op een terras te genieten van een welverdiende ‘Kaffee mit Kuchen’ – zoals we in Duitsland gewend zijn, royaal van formaat. De terugweg slingerde weer via mooie binnenwegen richting het clubhuis van ’n Tuf. Bij aankomst werd er op de parkeerplaats nog gezellig nagepraat over deze geslaagde en sfeervolle rit.

De start van de Lange Onderbroekenrit was fris, met slechts 8 graden op de thermometer. En hoewel de temperatuur gedurende de middag nauwelijks steeg, weerhield dat 31 enthousiaste motorrijders er niet van om de handschoenen aan te trekken en op pad te gaan. De route van ruim 150 kilometer voerde ons richting het westen. Bij Zutphen staken we de IJssel over en werd er een randje van de Veluwe meegepikt. Na een uur sturen was het tijd voor een welverdiende koffiepauze. Alsof het zo gepland was, druppelden de groepjes één voor één binnen bij pannenkoekenhuis De Brugkabouter, waar het al snel een gezellige boel werd. Na de koffie trokken we verder, opnieuw de IJssel over bij Doesburg. Via de prachtige, bochtige wegen van de Achterhoek reden we ontspannen terug naar ons vertrouwde thuishonk in Rijssen. Een frisse, maar geslaagde rit!

Met maar liefst 31 inschrijvingen was het meteen duidelijk: dit zou een heerlijke najaarsdag worden om de tank leeg te rijden. Rond één uur vertrokken we in kleine groepjes rijders richting Zuna en Notter. Vervolgens over de slingerende wegen rond de Lemelerberg en Damsholte. De rit vervolgde langs de Overijsselsche Vecht richting Zwolle. Maar het echte hoogtepunt wachtte daar nog op ons. Vanaf Zwolle reden we vele kilometers over de dijkwegen, een genot voor iedere motorliefhebber. De weg slingerde langs het Zwarte Water, de Goot, Ganzediep en de IJssel, en het was één groot bochtenfeest! Strakke lijnen, mooie uitzichten en volop genieten van het landschap om ons heen. Bij Zwolle staken we opnieuw de IJssel over, klaar voor de terugtocht. Maar het plezier was nog niet voorbij. Na Heino ‘parkeerden’ we de motoren in de berm voor een kleine koffiepauze. Langsrijdende clubleden werden gefotografeerd, waar je het resultaat hieronder van kunt bewonderen. De laatste kilometers voerden ons opnieuw door het mooie Salland, met zijn kronkelende binnendoorwegen die nog wat laatste bochtenpret boden. Tegen vijven rolden we ontspannen en voldaan weer terug bij ‘n Tuf, waar de geur van verse koffie ons al opwachtte. Hopelijk zit er nog genoeg benzine in de tank om over twee weken de Snertrit te rijden!

Hoewel de temperatuur slechts 10 graden was, scheen de zon, wat een belofte gaf voor een prachtige dag. De Reggestadrit stond op het programma, een rit die ons door mooie landschappen, pittoreske dorpjes en zelfs over de landsgrens zou leiden. Er hadden zich 19 enthousiaste motorrijders ingeschreven. We vertrokken in groepjes richting ‘De Borkeld’. De eerste kilometers voerden ons langs vertrouwd terrein, maar al snel werden de slaperige wegen ingeruild voor de landelijke omgeving rondom Gelselaar. Dit schilderachtige dorpje lag er nog rustig bij, alsof de tijd er even stil had gestaan. Vanuit Gelselaar ging de tocht verder naar Zwiep, waar de Witte Wieven, volgens de oude legenden, rusten op de Zwiepse berg. Vandaag werden ze even gestoord door het gebrom van de motoren, maar dit gaf de rit juist een avontuurlijk tintje. De route vervolgde richting het Duitse grensgebied. Bij Wehl werd de grens met Duitsland gepasseerd. Even waren we op Duits grondgebied, waar de weg glooiend en uitnodigend was. Kort daarna, bij Spijk, staken we opnieuw de grens over en kwamen we weer terug in Nederland. Met de pont werd het Pannerdensch Kanaal overgestoken. Zodra de motoren weer op de weg stonden, werd koers gezet richting de Waaldijk, waar we langs de rivier reden, om uiteindelijk de indrukwekkende Waalbrug bij Nijmegen over te steken. Vanaf hier slingerde de route over de dijken door de Ooijpolder, met prachtige uitzichten over het rivierenlandschap. De volgende grensovergang diende zich aan bij Emmerich, waar de rijders via de grote, imposante rode brug de Rijn overstaken. Bij Netterden werd voor de vierde keer de grens met Duitsland overschreden, voordat de rit zich via de Achterhoek weer richting Nederland boog. De dag vloog voorbij, en voordat we het wisten, waren we terug in Rijssen. Na een dag vol bochten, dorpjes en prachtige uitzichten, kwamen de motorrijders weer aan bij het clubhuis in Rijssen. Met een voldaan gevoel en 250 kilometer rijervaring rijker, konden we terugblikken op een geslaagde rit.

Op de laatste dag van augustus staat de zon ’s avonds altijd laag aan de horizon. Als je dan een kort avondritje rijdt, ontkom je er niet aan er een stukje tegen in te rijden. Verder was het perfect weer om het laatste avondritje van het jaar te gaan rijden. Ronde de klok van zes vertrokken 39 motoren vanaf de parkeerplaats naast ’n Tuf richting Elsen. Na de Apenberg ging het met met snelweg A1 als leidraad naar Bathmen. In Heeten werden de motoren aan de kant gezet voor een kop koffie of een glas fris. Aan de lange tafels op het buitenterras werd er over van alles en nog wat gekletst. Vanaf daar ging de rit verder over de binnendoorwegen naar het hoogste punt van de rit, de Lemelerberg. Het hoogtepunt van de rit was voor meerdere rijders het stukje kanaaldijk bij Hancate, waar de motoren plat in de bocht gelegd werden. Daarna ging de rit evenwijdig aan de Regge richting clubhuis, waar de eerste rijders voor het invallen van de schemering terug waren.

Ondanks de harde wind vertrokken 21 rijders zaterdag 6 juli om de 3e avondrit van 2024 te gaan rijden. Nog maar net onderweg was de weg voorzien van een dik pak grind. Voor de meeste motorrijders niet de meest favoriete ondergrond. De afgewaaide takken door de harde wind, zorgde her en der voor afgewaaide takken op de weg, waardoor de rit nog spannender werd. Laverend tussen de rommel op de weg, werden Manderveen, Vasse en Nutter aangedaan. Vervolgens ging de rit een stukje langs  de grens met Duitsland, waarna we de Geele Beek en de Dinkel overstaken, om via Beuningen en Volthe naar Göttnkeurndoarp (ook wel bekend als Lemselo) te rijden. Via  Zenderen en Agelo reden we na Ypelo in gestrekte draf richting ‘t clubhuis.

Zaterdag 22 juni stonden voor zes uur al 35 motoren te glimmen in de ochtendzon. Klaar voor het vertrek van de Vroege vogelrit. Na ingeschreven te zijn door Ben, vertrokken de eerste groepjes richting het noorden. Na ongeveer 100 kilometer was het tijd voor de eerste stop. Henk en Joke hadden kort voor Wannerperveen kwartier gemaakt, op een mooie parkeerplaats, midden in een prachtig natuurgebied. Iedereen had wel trek in broodjes met koffie. Na het ontbijt ging het weer verder noordwaarts. Helaas had pechvogel Erik, kort na het vertrek van de pauzeplaats, een lekke achterband, wat bij zijn groep voor enige vertraging zorgde. De rit ging verder, dwars door het Nationaal park ‘De Weerribben’, om uiteindelijk onderaan het Tjeukermeer uit te komen. Op de terugweg kwamen we na ‘De Blesse’ langs kasteel ‘Old Stoutenburght’, wat verscholen lag tussen de bomen, waardoor de meesten het helaas gemist hebben. Ruim voor het middaguur waren we terug op ’n Tuf, waar een schaal knakworstjes uitnodigend stond te dampen en door menigeen tussen de overgebleven broodjes werd gevouwen. Al met al kunnen we terugkijken op een prachtige dag. Henk en Joke, nogmaals bedankt voor de uitstekende verzorging van de innerlijke mens.

Zaterdag 8 juni stond de Morsrit op de tourkalender. Zoals altijd de langste rit van het jaar. Wie de rit foutloos reed, tikte de 300 kilomter net niet aan. Maar liefst 28 motorrijders vertrokken rond 9 uur vanuit het clubhuis richting Drenthe. Maar voor we daar aankwamen, ging de rit achter de Lemelerberg langs naar Ommen. Net in Drenthe gearriveerd, werden de motoren de berm in gestuurd vanwege een naderende feestelijke optocht. Meteen kwamen de thermoflessen voor de dag, zodat er genoten kon worden van een lekker bakje koffie in de berm, terwijl het feestgedruis passeerde. Toen de weg weer vrij was werd de rit vervolgd richting Veenhuizen. We arriveerden rond lunchtijd bij de gevangenis. Hier werd de jiffy voor de tweede keer uitgeklapt. Zoals het een gevangeniskeuken betaamd, was het menu beperkt. Nadat de gekozen tosti, wafel of kop soep was verorberd, werd de terugreis aanvaard. In de ritbeschrijving was ons vooraf het volgende beloofd: ‘schilderachtige wegen naar de koloniën van Weldadigheid. Het landschap verandert geleidelijk, en we genieten van de uitgestrekte velden en groene bossen‘. Hier was geen woord van gelogen. Het was een prachtige rit. Hoewel de lucht dreigend was en de weersvoorspelling bij vertrek af en toe een buitje voorspelde, hielden we het op een paar verdwaalde regeldruppels na droog tot we weer thuis waren.

Het was nog gezellig druk op ‘n Tuf, toen de eerste rijders voor de 2e avondrit zich melden. Marissink rijopleidingen had ‘s middags een rit voor motorrijders die afgelopen jaar hun rijbewijs hadden gehaald georganiseerd, met een afsluitende barbecue. De lucht was dreigend, maar de weersvoorspellingen waren positief. Vandaar dat toch nog ruim rijders zich aanmelden. Slingerend door Zuna en Notter ging het richting Zwolle. Na een klein stukje verbindingsroute werd het geslinger weer vervolgd, maar nu weer richting het clubhuis. Uiteraard werd ongeveer halverwege gestopt om even gezellig te kletsen. Op een paar kleine spetters na, is iedereen weer droog thuisgekomen.

Zaterdag 4 mei hadden zich 27 motorrijders ingeschreven voor het eerste avondritje van 2024. Ze vertrokken rond de klok van zes uur onder prima omstandigheden. Het was droog en net geen twintig graden. Lekker slingerend over de Ligtenberg ging het over de Borkeld naar de Wippert. Net voor Laren werd de terugreis alweer aanvaard. Heen en weer slingerend in de driehoek Markelo, Enter en Rijssen werd de ruim 80 kilometer volgemaakt. Ruim voor half acht was iedereen terug op het startpunt, zodat iedereen op tijd thuis kon zijn voor de nationale herdenking.

Ondanks de oproep van Tonny was er niemand die z’n motor versierd had met oranje vlaggetjes. Het mocht de pret gelukkig niet drukken. Ruim 30 ingeschreven motorrijders maakten zich rond 9 uur zich klaar voor een prachtige rit door het Twentse landschap. De temperatuur was net boven de 10 graden en af en toe liet de zon zich zelfs zien. Gelukkig waren er onderweg geen omleggingen wegens de koningsdagfestiviteiten. Het bleef bij een verplichte stop voor een tegemoet komende kudde koeien. Iedereen was weer op tijd terug in Rijssen, zodat er genoeg tijd over was om zelf nog te genieten van de rest van Koningsdag.

Zaterdag 13 april was het ideaal motorweer. Net iets boven de 20 graden en het zonnetje scheen vrolijk. Maar liefst 52 motorrijders schreven zich in voor de Voorjaarsrit. Ook omdat de 2-Takt Snoevers ook aanwezig waren voor hun voorjaarsklassieker, was het een drukke bedoening op ’n Tuf. Eenmaal op de motor ging de rit onderlangs de Holterberg door naar Middel, waar prachtige slingers van bochten zich aan elkaar regen. Eenmaal met het pontje de IJssel overgestoken, werd al snel de Veluwe bereikt. Bij Hoenderloo kon gekozen worden om de tolweg over het Natuurpark Hoge Veluwe te rijden. Met omgerekend ruim een Euro per kilometer, is het niet gek dat er (nagenoeg) geen gebruik van is gemaakt. Halverwege was het voor de meesten tijd om gezellig een ijsje met elkaar te eten. De terugtocht naar het clubhuis was ook één bochtenfeest, afgewisseld met een minimaal stukje snelweg om de IJssel over te steken.

Onder het motto slecht weer bestaat niet, toch maar om half elf in de druilerige regen richting clubhuis. Bij aankomst was de koffie al bijna klaar. De rijders en niet-rijders druppelden net als de regen langzaam binnen. Om elf uur vertrokken de eerste van de 12 deelnemers richting Ypelo om van hieruit door het mooie Twente naar Duitsland te rijden. Helaas was de horeca in de kleine plaatsjes zoals Uelsen allemaal nog dicht, dus reden we door tot de grens om een heerlijke lunch te nuttigen. De paaseieren waren niet aan te slepen. Nadat de regenkleding weer was uitgelekt, reden we de laatste 70 kilometer door Twente terug naar het clubhuis, waar nog even onder het genot van een bak goeie koffie werd nagepraat. Tuf en deelnemers bedankt voor de mooie en gezellige dag.

Leden met het GPS-abonnement hebben geluk. Die kunnen de rit nog een keer rijden als het weer beter is. Helaas telt het dan niet mee voor het tourkampioenschap.

Leden met het GPS-abonnement hebben geluk. Die kunnen de rit nog een keer rijden als het weer beter is. Helaas telt het dan niet mee voor het tourkampioenschap.

Zatardag 16 maart was het rond het middaguur ongeveer 10 graden. Perfect weer om een natte neus te krijgen op de motor. Iets na één uur waren alle 40 ingeschreven motorrijders uit het clubhuis vertrokken om de Natte neuzenrit te gaan rijden. Het was een prachtige rit door de Achterhoek, en een klein stukje Duitsland. Hoewel het in het vroege voorjaar altijd oppassen is met allerlei rotzooi op de weg, was het één groot bochtenfeest. Ongeveer halverwege de rit, in het lieflijke Lievelde, werden de meeste motoren geparkeerd bij Hotel Loco voor kop koffie, met voor de lekkerbekken een stuk monchou-taart. Het was een mooie rit, met voor elk wat wils. Lekker rondkijken naar de natuur en met een beetje geluk zie je zeven reeën op een akker.

De weersverwachting gaf aan dat er een aantal buitjes konden vallen in de middag. Toch schreven 37 motorrijders zich in voor de Lege tankrit. Met de zon schijnend aan de hemel vertrokken we richting Achterhoek. Na Oldenkotte werd er zelfs nog een stukje Duitsland meegepikt. Meer dan een verdwaalde druppel regen is er tijdens het rijden niet gevallen. De wegen waren hier en daar goed nat geregend. Maar het leek wel of de rit precies tussen de buien door gelegd was. Halverwege de rit werd er gepauzeerd. Het toeval wilde dat precies een flinke bui viel toen iedereen aan de koffie zat. Aan de troep op de weg was goed te zien dat het ook flink gewaaid had. Eenmaal terug op de parkeerplaats bij ’n Tuf werd er nog even gezellig nagekletst over de fantastisch mooie rit door het Twentse en Achterhoekse landschap.

Op de laatste dag van september vertrokken 35 motorrijders, onder een stralende zon en het kwik boven de 20 graden, om één van de laatste clubritten van het jaar te rijden. Het was goed te zien dat de boeren druk bezig waren geweest met met het binnenhalen van de oogst. Achter de motoren stegen dikke stofwolken op waar de weg nog niet goed schoongemaakt was. Net Drenthe binnengereden, stopten de meesten bij de truckstop in Coevorden, waar een blikje fris, koffie of een ijsje genuttigd werd. De rit ging verder naar Schoonebeek, waar de oude en nieuwe ja-knikkers te bewonderen waren. Na Dalerveen ging het door dorpjes met exotische namen als Amsterdamscheveld, Westerbos en Esschebrugger. Iedereen was het over eens dat het een mooie rit was.

Zaterdag 16 september vertrokken 26 rijders van ’n Tuf om de Reggestadrit te rijden. Gelukkig werd zowel op de heen als terugweg via de provinciale weg om Markelo heen gereden, zodat de rit niet het parcours van de Hellendoornrally doorkruiste. Kort voor Zwiep werd door menigeen de uitdaging van een onbedoeld stuk offroad rijden aangegaan wegens wegwerkzaamheden. Daarna ging de rit verder de Achterhoek en Oude IJsselstreek in. Bij Emmerich werd de Rijn voor de eerste keer overgestoken. De Rijn werd verder stroomopwaarts gevolgd tot Wesel, waar de Rijn voor de tweede keer werd overgestoken. Al slingerend over mooie weggetjes door de Achterhoek kwamen we ron d drie uur weer terug bij het clubhuis. Hier werd nog nagepraat over de rit, de mooie nieuwe Vstrom van een trotse Anite en het prachtige weer, onder het genot van een glas fris en een ijsje.

Het laatste avondritje van 2023 werd zaterdag 2 september onder zonnige omstandigheden gereden. Hoewel het uiteraard een rondrit was, werd er gelukkig nagenoeg niet tegen de zon in gereden. Clubfotograaf Ben stopte onder het viaduct langs het kanaal, waar een aantal motoren met berijder op de foto gezet werden. De 34 rijders konden de 80 kilometers waren allemaal rond 8 uur weer terug bij het clubhuis om nog even na te praten op de parkeerplaats en keken terug op een geslaagd motorritje.

Dreigende luchten pakten zich samen boven Rijssen op een zwoele zaterdavond midden in juli. Toch vertrokken 26 motorrijders vol goede moed vanaf het clubhuis om de 3e avondrit van 2023 te rijden. De temperatuur bij vertrek was circa 28 graden, zodat menigeen het flink warm had. Ergens tussen Ommen en Balkbrug kwam er een verfrissend buitje over, waardoor de temperatuur aangenamer werd. Halverwege de rit werd in Staphorst buiten op het terras pauze gehouden, waarna de terugreis werd hervat. Ook nu begon het halverwege te regenen. De hemelsluizen werden echer dermate ver opengetrokken, dat het leek alsof er emmers water naar beneden vielen, in plaats van druppels. Hoewel iedereen tot op de onderbroek nat geregend was, heeft iedereen volop genoten van de prachtige rit.

TTTRRRiiiiiNNNGGG!!!! Het is nog niet eens vijf uur en de wekker gaat als af op de vroege zaterdagmorgen. Eén keer per jaar moet het maar, want dan is het weer tijd voor de altijd weer mooie en gezellige Vroege vogelrit. Buienradar geeft wisselvallig weer aan met hier en daar motregen. Toch schrijven 27 deelnemers zich in voor de rit. Vanwege de triathlon in Holten is de rit op het laatste moment verlegd, zodat er ruim 10 kilometer meer te genieten was. Na een stukje Salland werd de IJssel overgestoken via de oude IJsselbrug in Deventer, waarna een klein stukje over de dijk gestuurd werd. Daarna werd voor de vierde keer de Veluwe opgezocht. Het is toch verbazingwekkend dat hier iedere keer weer een nieuwe leuke route gereden kan worden. Halverwege de rit stonden Henk en Joke met broodjes en koffie, die iedereen zich goed liet smaken. Eenmaal terug op ’n Tuf stond de koffie alweer te dampen en met een broodje knak acher de kiezen ging iedereen tevreden huiswaarts om nog van de rest van het weekend te genieten.

Ga er maar aan staan! Temperatuur verwachting 30 graden en de lengte van de Morsrit 331 kilometer (waarschijnlijk nog meer als je op zoek moet naar een benzinepomp als je lekker op de dijk aan het toeren bent). Toch pakten zaterdag 17 juni rond negen uur 25 rijders de handschoenen en helm op en gingen de uitdaging aan. In kleine groepjes richting Olst, waar met het pontje de IJssel werd overgestoken. Voor de derde dit jaar alweer de Veluwe doorgestoken naar Putten, waar de rit verder ging over grotendeels voor velen onbekend terrein. Ons groepje heeft lekker geluncht nabij de Loosdrechtse plassen. Na Nieuwegein de dijk op en al slingerend ging de rit verder naar Doesburg. Kijk en geniet van het filmpje en de foto’s.

Maar liefst 44 inschrijvingen werden er genoteerd voor het 2e avondritje van 2023. Het was een mooie avond om een ritje te rijden. De temperatuur was rond de 20 graden en de zon stond nog hoog genoeg om er met het rijden geen last van te hebben. Via de Lichtenberg, al slingerend langs de westkant van Holten ging het naar het sluiscomplex van Eefde, waarna de terugtocht werd ingezet. Voor de meesten was het een feest omdat de ene na de andere bocht gerond moest worden op onbekend terrein.

Dat het perfect weer was voor een avondritje, bleek wel uit het aantal inschrijvingen. Maar liefst 34 motoren stonden op de parkeerplaats voor vertrek. Paul was ook aanwezig met zijn nog blinkende nieuwe Aprilia. Hein vertrouwde nog niet volledig op zijn nieuwe navigatietoestel en had de handgeschreven routebeschrijving ook maar op z’n motor geplakt. De rit was evenals de omstandigheden ook prachtig. Slingerend over de Borkeld richting Bathmen. Daarna werd het Overijssels kanaal opgezocht en een aantal keren overgestoken. Geniet van de omgeving door het kijken naar het door Ben gemaakte filmpje. Onderweg was verder genoeg te zien. Wie goed heeft opgelet heeft ooievaars, hangbuikzwijntjes, langharige oerossen en zelf een kameel kunnen zien.

Op de dag dat onze vorst zijn verjaardag viert, ligt ’s morgens de rijp van onze andere vorst (Koning Winter) nog op het gras. Toch starten 47 rijders hun motor om de Koningsrit 2023 van ’n Tuf te rijden. Enkelingen hadden zelfs een oranje motor bij zich. Rond vertrektijd was het circa 8 graden, dus de handvatverwarming was een fijne accessoire. Gelukkig scheen het zonnetje de hele rit. De rit zelf was een feest om te rijden. Over kronkelende weggetjes en een heel klein stukje A1 werd de Veluwe doorkruist. Rond het middaguur waren de meesten terug, zodat op tijd aan de festiviteiten van Koningsdag deelgenomen kon worden.

De tweede paasdag was het ideaal voorjaarsweer om een ritje te rijden op de motor. De temperatuursvoorspelling was 16 graden en heel af ten toe kwam een waterig zonnetje te voorschijn. Met 25 inschrijvingen kunnen we vaststellen dat het een goede opkomst was. Vertrekkend richting Nijverdal heeft menigeen gedacht ‘volgens mij rijden we niet volgens de omschrijving’. Dat was dus een juiste conclusie, want de route is ter elfder ure omgedraaid, zodat deze tegengesteld werd gereden. De route was er niet minder mooi om. Op de brug in Ommen is menigeen geflitst en wie goed heeft opgelet heeft onderweg in Drenthe zelfs een aantal paashazen zien rammelen in de velden.

Normaliter denk je bij de Natte neuzenrit aan een loopneus van de kou. Daar was nu geen sprake van. De negen ingeschreven rijders hadden geen natte neus van de kou, maar van de regen. Een tweetal optimisten vertrok zonder regenpak, maar nog maar net onderweg ontkwamen zijn ook niet aan een worsteling met het regenpak. Het mocht de pret niet drukken, want het was een mooie rit door Twente en een stukje Duitsland, met als verste punt het pittoreske plaatsje Bad Bentheim, waar het tijd was voor een koffiepauze met een flink stuk “Apfelkuchen mit Schlagsahne”.

Zaterdag 18 maart opende Motortourclub ‘n Tuf het seizoen met de Lange onderbroekenrit. Bij vertrek was het logisch, dat gezien de mooie weersomstandigheden, de lange onderbroek toch maar in de kast had laten hangen. Velen hadden daar achteraf toch wel spijt van, omdat er onderweg toch nog een paar frisse buitjes langs kwamen . Al met al was het een mooie rit over de Veluwe waar alle 29 ingeschreven motorrijders van hebben genoten. Geniet van de foto’s en het mooie filmpje van Ben.

Twaalf uur ’s middags stond het zonnetje op het hoogste punt te stralen. Rond half één een klein buitje om de wegen schoon te spoelen. Kortom perfecte omstandigheden om de Lege Tankrit te rijden. Kort na vertrek kwam nog een buitje over, maar de zon begon opnieuw te schijnen en heeft ons verder de hele middag nog gezelschap gehouden. Over de Borkeld ging het richting de Oude IJsselbrug in Zutphen, waarna een klein stukje langs de IJssel gereden werd. Via Klarenbeek werd de Veluwe opgereden over voor velen onder ons onbekende wegen. Ook was de verbinding tussen Hoenderloo en Beekbergen verrassend en leuk om te rijden. Hoewel de heen en terugreis van de rit op de meest plaatsen slechts drie kilometer van elkaar verwijderd waren, waren de wegen zeer afwisselend en plezierig te rijden.

Het laatste weekend van september staat de herfstrit op de tourkalender. Voor brommers en motoren. De dag begint grauw en miezerig. De opkomst is voor de brommers inderdaad niet hoog, een groepje van 8 snoevers trotseren het vieze herfstweer. Bij motoren is de opkomst best aardig voor de voorspelling van het weer. In regenpakken gehuld vertrekken 15 motoren voor het ritje van 150 km richting Veluwe. Gelukkig was het maar één bui, die duurde helaas de hele middag, maar dat mocht de pret niet drukken. Met nog een koffiestop op de Veluwe werd en toch een mooie en gezellige rit.  Met nog wat vlees op de barbecue werd de dag mooi afgesloten in het clubhuis.

Zaterdag 10 september vertrokken onder een waterig zonnetje 15 motoren om de Reggestadrit te rijden. Na eerst een stukje door het mooie Twentse landschap gereden te hebben, ging de rit verder langs de Duitse grens naar het zuidelijkste puntje van de Achterhoek. In Rijssen zou het nagenoeg de hele dag droog blijven, maar in de Achterhoek ontkwam niemand aan een nat pak. Het mocht de pret niet drukken, want het was wederom een schitterende rit.

Onder prima omstandigheden is zaterdag 27 augustus de vierde avondrit van 2022 gereden. Er waren 31 inschrijvingen. Voor het eerst kon gebruik gemaakt worden van de nieuwe parkeerplaats van “Kampus”. Omdat er geen pauze werd gehouden onderweg, zijn alleen foto’s beschikbaar die geschoten zijn op de nieuwe parkeerplaats en niet van het prachtige ritje van 80 kilometer door het Twentse landschap. Op de één of andere manier heeft Tonny het toch nog voor elkaar gekregen een foto te maken van zijn nog nagelnieuwe Kawasaki bij Zenderen. Als je links in de achtergrond kijkt van de foto, zie je dat zijn fotoshoot heel anders af had kunnen lopen. Tonny veel plezier en veilige kilometers gewenst met je mooie aanwinst!

Het is al weer tijd voor het derde avondritje. Voor de meesten van de 31 inschrijvers het laatste ritje, voordat de vakantie begint. De laagstaande zon belemmert hier en daar het zicht, maar verder is er sprake van prima omstandigheden. Voordat halverwege de IJssel met het veerpontje wordt overgestoken, maken de meesten gebruik van het terras om wat te drinken en bij te kletsen.

Het is zaterdagmorgen 25 juni 05:00 uur en de wekker gaat. Wat doe je? Koffie zetten, motorkleding aan en naar ’n Tuf voor de vroege vogel rit. Bij het clubgebouw eerst wakker worden. Voor de één gaat dat iets makkelijker dan de ander. Maar goed, we kunnen gaan. Richting Hellendoorn en door naar Lemelerveld. Het rijd lekker door en voor sommige mensen was na ongeveer een uur rijden het bord Holten even wakker schrikken (dat schiet ook niet op). Na 75 kilometer wordt het ontbijt geserveerd. Met uitzicht over het water laat iedereen het zich goed smaken. Joke en Henk hadden het weer prima geregeld. Er waren zelfs 2 dixie’s aanwezig! na de pauze weer fris en fruitig op weg naar Blokzijl om voor een brug te wachten. (Kon niet missen met mooi weer en veel vaarwater) We zetten de reis voort over mooie wegen en kleine gehuchten om het Tjeukermeer heen, de terugreis is een feit. Om van de mooie weggetjes en al het natuurschoon bij te komen nog maar weer een pauze ingelast. Hier kon Ben ook even bij komen van zijn aanrijding met een konijn. Met de BMW gaat het goed, konijn onbekend. Het laatste deel waren nog steeds mooie wegen en kleine gehuchten. Al met al een lekker gereden met goed gezelschap. Iedereen bedankt en tot de volgende keer.
Sander Fekkes

Vandaag de langste route van dit jaar gereden, de Morsrit 380 km lang. We zijn begonnen het  clubgebouw met een lekkere bak koffie of thee. Ik weet niet precies wat de opkomst was, maar ik geloof rond de 15. Ik sta nog steeds versteld, hoe ze elke keer weer zulke mooie routes kunnen uitzetten. Deze keer gingen we richting het einde van Gelderland om in Vianen in de provincie Utrecht weer richting ons mooie Rijssen te gaan.

We zijn we door dorpjes met aparte namen gekomen, waardoor je tegen jezelf gaat praten, of via de headset met je motormaat, zoals: “Dit is toch wel een beetje Rha”. Maar ook namen die niet uit te spreken zijn, zoals Acquoy. Als we Gelderland doorkruisen dan mogen we zekers de Posbank niet missen, nu kunnen we nog. Ook zoveel dijkweggetjes, echt geweldig om daar overheen te sturen. Deze keer hadden we wel 3 pontjes, waarmee we de IJssel, Neder-Rijn en de Lek hebben overgestoken.

Er waren 2 routes, het laatste stuk over de snelweg vanaf Veenendaal of alles binnendoor. In Maarsbergen hebben we nog een stop gemaakt bij Boerderij De Weistaar, nog even wat lekker gedronken om te overleggen hoe we terug gingen. Door omstandigheden (een fluitende accu, bij één van de motormaatjes) een tussenstop bij een motorzaak en dat ik ’s avond nog weg moest hebben wij gekozen voor de snelweg, zodat we rond 19:00 thuis waren. We hebben geweldig genoten, het weer was geweldig en de route top.

Jordan Altena

Klokslag 6 uur ’s avonds vertrok het eerste groepje vanuit het clubhuis van ’n Tuf om de 2e avondrit van 2022 te rijden. Slingerend langs de A1 over de Singelweg richting Okkenbroek en Dijkerhoek. De mooiste binnendoorweggetjes werden niet overgeslagen. Halverweg de rit werd door de meesten in Gorssel gebuik gemaakt van de gelegenheid om een kopje koffie of een ijsje te nuttigen, voordat deel twee gereden werd. Hoewel we niet ver van huis waren, was de rit voor velen onbekend terrein. Iedereen was dan ook dol enthousiast over de puik uitgezette rit door de man met de grote grijns in z’n gele motorjas.

De wekker ging al om zeven uur vanmorgen. Best vroeg trouwens voor een vrije dag. Maar ja, wij hadden net zoals het koningspaar ook een druk bezet programma vandaag. Met een aantal mensen van n’Tuf was afgesproken om op tijd te vertrekken met de Koningsrit. De opkomst was best groot, ook al door de goede weersomstandigheden. De groep werd wel even gesplitst en de rit kon beginnen. Rijdend over mooie boerenweggetjes door ons mooie Twente werd bij Hezingen de grens gepasseerd. 

Hier ging het richting Schoonebeek, waar we de grens weer overstaken. Het was zowel in Nederland als Duitsland erg rustig op de weg. Bij de NAM locatie 500 even gestopt voor een paar foto’s en onze meegenomen koffie. De achteropkomende groep stopte ook om gezamenlijk koffie te drinken. Altijd erg gezellig. Na een klein stukje Drenthe werd weer aan de terugreis begonnen om nog te kunnen genieten van de activiteiten in Rijssen.

Maar wat schetste mijn verbazing; nog geen drie kilometer voor het einde van de rit stond midden in Notter een verkeerslicht, dat nog op rood stond ook!!! Dit moest natuurlijk wel even op de gevoelige plaat worden vastgelegd. Zeker als je daar bijna 64 jaar geleden werd geboren, je jeugd erdoor hebt gebracht en er naar school bent gegaan. Wat kan er dan in 64 jaar veel veranderen.   EEN STOPLICHT !!!!!

Ben Pijffers

Ondanks de weersomstandigheden hebben elf diehards zich ingeschreven voor de Natte neuzenrit. Omdat de gevoelstemperatuur tegen het vriespunt was, zijn de handen niet van de verwarmde handvatten af geweest, zodat we geen foto’s van onderweg kunnen laten zien. Complimenten voor de bikkels die de rit gereden hebben! Bij de Paashaasrit, wat de volgende rit is, verwachten we beter weer, zodat we rekening gaan houden met veel deelnemers.

(Bericht van Tonny Schuitert)
De lange onderbroek mocht je dit jaar thuis laten. Mooi weer, veel blije gezichten en veel te vertellen na de lange winterstop. We hebben een prachtig mooie route gereden, door mooie natuur en mooie monumentale gebouwen. Door het mooie weer was het langs de Vecht ook prachtig rijden. Na de koffiestop ging de route verder richting Laag Zuthem over mooie kronkelwegen. Zoals altijd eindigt de route bij het clubhuis, waar onder het genot van een kop koffie nog even nagepraat werd over de prachtige route.
Groeten, Tonny

Terwijl de 2-Taktsnoevers nog schuilden onder het afdak van de kanaries, druppelden de eerste deelnemers van de motoren binnen om de Lege Tankrit te gaan rijden. Onder het inschrijven nog snel een bakje koffie, voordat alweer de voorlaatste rit van het seizoen gereden werd. Bij het starten van de motoren was het regenbuitje vertrokken. Het was een mooi ritje door de Achterhoek. Halverwege de rit werd gepauzeerd aan de Duitse grens bij Zwillbrock. Na de koffie (voor menigeen aangevuld met appelgebak en slagroom) werd de terugreis aanvaard. Evenals het eerste deel van de rit, ging het tweede deel ook over mooie stuurweggetjes. Eenmaal terug in het clubhuis liet iedereen zich het welverdiende broodje knakworst goed smaken. Henk en Joke nog bedankt hiervoor!

Foto’s geupload door diverse Tuffers

De Reggestadrit is altijd één van de langere ritten. ’s Morgens om 09:00 is het nog een beetje frisjes, maar het belooft een prachtige dag te worden. Na een bakje koffie vertrokken 24 motoren richting westen. Het was een prachtige rit langs de IJssel naar Elburg, waarna over voor de meesten onbekende wegen op de Veluwe verkend werden. Na ’s morgens met het pontje van Wijhe overgevaren te zijn, werd ’s middags met het pontje van Olst gevaren. Via prachtig bochtige Sallandse wegen is weer naar Rijssen terug gereden.

Foto’s geupload door diverse Tuffers

Zaterdagmorgen 3 juli is iedereen vroeg uit de veren. De één om koffie te zetten, de ander om pannenkoeken te bakken om maar wat lekkers de eerste stop bij zich te hebben. Na te hebben ingeschreven in het clubgebouw wordt eerst door de dikke mist gereden om een prachtige rit te rijden in het zonnige Drente.