Tourverslagen

Hoewel de temperatuur slechts 10 graden was, scheen de zon, wat een belofte gaf voor een prachtige dag. De Reggestadrit stond op het programma, een rit die ons door mooie landschappen, pittoreske dorpjes en zelfs over de landsgrens zou leiden. Er hadden zich 19 enthousiaste motorrijders ingeschreven. We vertrokken in groepjes richting ‘De Borkeld’. De eerste kilometers voerden ons langs vertrouwd terrein, maar al snel werden de slaperige wegen ingeruild voor de landelijke omgeving rondom Gelselaar. Dit schilderachtige dorpje lag er nog rustig bij, alsof de tijd er even stil had gestaan. Vanuit Gelselaar ging de tocht verder naar Zwiep, waar de Witte Wieven, volgens de oude legenden, rusten op de Zwiepse berg. Vandaag werden ze even gestoord door het gebrom van de motoren, maar dit gaf de rit juist een avontuurlijk tintje. De route vervolgde richting het Duitse grensgebied. Bij Wehl werd de grens met Duitsland gepasseerd. Even waren we op Duits grondgebied, waar de weg glooiend en uitnodigend was. Kort daarna, bij Spijk, staken we opnieuw de grens over en kwamen we weer terug in Nederland. Met de pont werd het Pannerdensch Kanaal overgestoken. Zodra de motoren weer op de weg stonden, werd koers gezet richting de Waaldijk, waar we langs de rivier reden, om uiteindelijk de indrukwekkende Waalbrug bij Nijmegen over te steken. Vanaf hier slingerde de route over de dijken door de Ooijpolder, met prachtige uitzichten over het rivierenlandschap. De volgende grensovergang diende zich aan bij Emmerich, waar de rijders via de grote, imposante rode brug de Rijn overstaken. Bij Netterden werd voor de vierde keer de grens met Duitsland overschreden, voordat de rit zich via de Achterhoek weer richting Nederland boog. De dag vloog voorbij, en voordat we het wisten, waren we terug in Rijssen. Na een dag vol bochten, dorpjes en prachtige uitzichten, kwamen de motorrijders weer aan bij het clubhuis in Rijssen. Met een voldaan gevoel en 250 kilometer rijervaring rijker, konden we terugblikken op een geslaagde rit.

Op de laatste dag van augustus staat de zon ‘s avonds altijd laag aan de horizon. Als je dan een kort avondritje rijdt, ontkom je er niet aan er een stukje tegen in te rijden. Verder was het perfect weer om het laatste avondritje van het jaar te gaan rijden. Ronde de klok van zes vertrokken 39 motoren vanaf de parkeerplaats naast ‘n Tuf richting Elsen. Na de Apenberg ging het met met snelweg A1 als leidraad naar Bathmen. In Heeten werden de motoren aan de kant gezet voor een kop koffie of een glas fris. Aan de lange tafels op het buitenterras werd er over van alles en nog wat gekletst. Vanaf daar ging de rit verder over de binnendoorwegen naar het hoogste punt van de rit, de Lemelerberg. Het hoogtepunt van de rit was voor meerdere rijders het stukje kanaaldijk bij Hancate, waar de motoren plat in de bocht gelegd werden. Daarna ging de rit evenwijdig aan de Regge richting clubhuis, waar de eerste rijders voor het invallen van de schemering terug waren.

Ondanks de harde wind vertrokken 21 rijders zaterdag 6 juli om de 3e avondrit van 2024 te gaan rijden. Nog maar net onderweg was de weg voorzien van een dik pak grind. Voor de meeste motorrijders niet de meest favoriete ondergrond. De afgewaaide takken door de harde wind, zorgde her en der voor afgewaaide takken op de weg, waardoor de rit nog spannender werd. Laverend tussen de rommel op de weg, werden Manderveen, Vasse en Nutter aangedaan. Vervolgens ging de rit een stukje langs  de grens met Duitsland, waarna we de Geele Beek en de Dinkel overstaken, om via Beuningen en Volthe naar Göttnkeurndoarp (ook wel bekend als Lemselo) te rijden. Via  Zenderen en Agelo reden we na Ypelo in gestrekte draf richting ‘t clubhuis.

Zaterdag 22 juni stonden voor zes uur al 35 motoren te glimmen in de ochtendzon. Klaar voor het vertrek van de Vroege vogelrit. Na ingeschreven te zijn door Ben, vertrokken de eerste groepjes richting het noorden. Na ongeveer 100 kilometer was het tijd voor de eerste stop. Henk en Joke hadden kort voor Wannerperveen kwartier gemaakt, op een mooie parkeerplaats, midden in een prachtig natuurgebied. Iedereen had wel trek in broodjes met koffie. Na het ontbijt ging het weer verder noordwaarts. Helaas had pechvogel Erik, kort na het vertrek van de pauzeplaats, een lekke achterband, wat bij zijn groep voor enige vertraging zorgde. De rit ging verder, dwars door het Nationaal park ‘De Weerribben’, om uiteindelijk onderaan het Tjeukermeer uit te komen. Op de terugweg kwamen we na ‘De Blesse’ langs kasteel ‘Old Stoutenburght’, wat verscholen lag tussen de bomen, waardoor de meesten het helaas gemist hebben. Ruim voor het middaguur waren we terug op ‘n Tuf, waar een schaal knakworstjes uitnodigend stond te dampen en door menigeen tussen de overgebleven broodjes werd gevouwen. Al met al kunnen we terugkijken op een prachtige dag. Henk en Joke, nogmaals bedankt voor de uitstekende verzorging van de innerlijke mens.

Zaterdag 8 juni stond de Morsrit op de tourkalender. Zoals altijd de langste rit van het jaar. Wie de rit foutloos reed, tikte de 300 kilomter net niet aan. Maar liefst 28 motorrijders vertrokken rond 9 uur vanuit het clubhuis richting Drenthe. Maar voor we daar aankwamen, ging de rit achter de Lemelerberg langs naar Ommen. Net in Drenthe gearriveerd, werden de motoren de berm in gestuurd vanwege een naderende feestelijke optocht. Meteen kwamen de thermoflessen voor de dag, zodat er genoten kon worden van een lekker bakje koffie in de berm, terwijl het feestgedruis passeerde. Toen de weg weer vrij was werd de rit vervolgd richting Veenhuizen. We arriveerden rond lunchtijd bij de gevangenis. Hier werd de jiffy voor de tweede keer uitgeklapt. Zoals het een gevangeniskeuken betaamd, was het menu beperkt. Nadat de gekozen tosti, wafel of kop soep was verorberd, werd de terugreis aanvaard. In de ritbeschrijving was ons vooraf het volgende beloofd: ‘schilderachtige wegen naar de koloniën van Weldadigheid. Het landschap verandert geleidelijk, en we genieten van de uitgestrekte velden en groene bossen‘. Hier was geen woord van gelogen. Het was een prachtige rit. Hoewel de lucht dreigend was en de weersvoorspelling bij vertrek af en toe een buitje voorspelde, hielden we het op een paar verdwaalde regeldruppels na droog tot we weer thuis waren.

Het was nog gezellig druk op ‘n Tuf, toen de eerste rijders voor de 2e avondrit zich melden. Marissink rijopleidingen had ‘s middags een rit voor motorrijders die afgelopen jaar hun rijbewijs hadden gehaald georganiseerd, met een afsluitende barbecue. De lucht was dreigend, maar de weersvoorspellingen waren positief. Vandaar dat toch nog ruim rijders zich aanmelden. Slingerend door Zuna en Notter ging het richting Zwolle. Na een klein stukje verbindingsroute werd het geslinger weer vervolgd, maar nu weer richting het clubhuis. Uiteraard werd ongeveer halverwege gestopt om even gezellig te kletsen. Op een paar kleine spetters na, is iedereen weer droog thuisgekomen.

Zaterdag 4 mei hadden zich 27 motorrijders ingeschreven voor het eerste avondritje van 2024. Ze vertrokken rond de klok van zes uur onder prima omstandigheden. Het was droog en net geen twintig graden. Lekker slingerend over de Ligtenberg ging het over de Borkeld naar de Wippert. Net voor Laren werd de terugreis alweer aanvaard. Heen en weer slingerend in de driehoek Markelo, Enter en Rijssen werd de ruim 80 kilometer volgemaakt. Ruim voor half acht was iedereen terug op het startpunt, zodat iedereen op tijd thuis kon zijn voor de nationale herdenking.

Ondanks de oproep van Tonny was er niemand die z’n motor versierd had met oranje vlaggetjes. Het mocht de pret gelukkig niet drukken. Ruim 30 ingeschreven motorrijders maakten zich rond 9 uur zich klaar voor een prachtige rit door het Twentse landschap. De temperatuur was net boven de 10 graden en af en toe liet de zon zich zelfs zien. Gelukkig waren er onderweg geen omleggingen wegens de koningsdagfestiviteiten. Het bleef bij een verplichte stop voor een tegemoet komende kudde koeien. Iedereen was weer op tijd terug in Rijssen, zodat er genoeg tijd over was om zelf nog te genieten van de rest van Koningsdag.

Zaterdag 13 april was het ideaal motorweer. Net iets boven de 20 graden en het zonnetje scheen vrolijk. Maar liefst 52 motorrijders schreven zich in voor de Voorjaarsrit. Ook omdat de 2-Takt Snoevers ook aanwezig waren voor hun voorjaarsklassieker, was het een drukke bedoening op ‘n Tuf. Eenmaal op de motor ging de rit onderlangs de Holterberg door naar Middel, waar prachtige slingers van bochten zich aan elkaar regen. Eenmaal met het pontje de IJssel overgestoken, werd al snel de Veluwe bereikt. Bij Hoenderloo kon gekozen worden om de tolweg over het Natuurpark Hoge Veluwe te rijden. Met omgerekend ruim een Euro per kilometer, is het niet gek dat er (nagenoeg) geen gebruik van is gemaakt. Halverwege was het voor de meesten tijd om gezellig een ijsje met elkaar te eten. De terugtocht naar het clubhuis was ook één bochtenfeest, afgewisseld met een minimaal stukje snelweg om de IJssel over te steken.

Onder het motto slecht weer bestaat niet, toch maar om half elf in de druilerige regen richting clubhuis. Bij aankomst was de koffie al bijna klaar. De rijders en niet-rijders druppelden net als de regen langzaam binnen. Om elf uur vertrokken de eerste van de 12 deelnemers richting Ypelo om van hieruit door het mooie Twente naar Duitsland te rijden. Helaas was de horeca in de kleine plaatsjes zoals Uelsen allemaal nog dicht, dus reden we door tot de grens om een heerlijke lunch te nuttigen. De paaseieren waren niet aan te slepen. Nadat de regenkleding weer was uitgelekt, reden we de laatste 70 kilometer door Twente terug naar het clubhuis, waar nog even onder het genot van een bak goeie koffie werd nagepraat. Tuf en deelnemers bedankt voor de mooie en gezellige dag.

Leden met het GPS-abonnement hebben geluk. Die kunnen de rit nog een keer rijden als het weer beter is. Helaas telt het dan niet mee voor het tourkampioenschap.

Leden met het GPS-abonnement hebben geluk. Die kunnen de rit nog een keer rijden als het weer beter is. Helaas telt het dan niet mee voor het tourkampioenschap.

Zatardag 16 maart was het rond het middaguur ongeveer 10 graden. Perfect weer om een natte neus te krijgen op de motor. Iets na één uur waren alle 40 ingeschreven motorrijders uit het clubhuis vertrokken om de Natte neuzenrit te gaan rijden. Het was een prachtige rit door de Achterhoek, en een klein stukje Duitsland. Hoewel het in het vroege voorjaar altijd oppassen is met allerlei rotzooi op de weg, was het één groot bochtenfeest. Ongeveer halverwege de rit, in het lieflijke Lievelde, werden de meeste motoren geparkeerd bij Hotel Loco voor kop koffie, met voor de lekkerbekken een stuk monchou-taart. Het was een mooie rit, met voor elk wat wils. Lekker rondkijken naar de natuur en met een beetje geluk zie je zeven reeën op een akker.

De weersverwachting gaf aan dat er een aantal buitjes konden vallen in de middag. Toch schreven 37 motorrijders zich in voor de Lege tankrit. Met de zon schijnend aan de hemel vertrokken we richting Achterhoek. Na Oldenkotte werd er zelfs nog een stukje Duitsland meegepikt. Meer dan een verdwaalde druppel regen is er tijdens het rijden niet gevallen. De wegen waren hier en daar goed nat geregend. Maar het leek wel of de rit precies tussen de buien door gelegd was. Halverwege de rit werd er gepauzeerd. Het toeval wilde dat precies een flinke bui viel toen iedereen aan de koffie zat. Aan de troep op de weg was goed te zien dat het ook flink gewaaid had. Eenmaal terug op de parkeerplaats bij ‘n Tuf werd er nog even gezellig nagekletst over de fantastisch mooie rit door het Twentse en Achterhoekse landschap.

Op de laatste dag van september vertrokken 35 motorrijders, onder een stralende zon en het kwik boven de 20 graden, om één van de laatste clubritten van het jaar te rijden. Het was goed te zien dat de boeren druk bezig waren geweest met met het binnenhalen van de oogst. Achter de motoren stegen dikke stofwolken op waar de weg nog niet goed schoongemaakt was. Net Drenthe binnengereden, stopten de meesten bij de truckstop in Coevorden, waar een blikje fris, koffie of een ijsje genuttigd werd. De rit ging verder naar Schoonebeek, waar de oude en nieuwe ja-knikkers te bewonderen waren. Na Dalerveen ging het door dorpjes met exotische namen als Amsterdamscheveld, Westerbos en Esschebrugger. Iedereen was het over eens dat het een mooie rit was.

Zaterdag 16 september vertrokken 26 rijders van ‘n Tuf om de Reggestadrit te rijden. Gelukkig werd zowel op de heen als terugweg via de provinciale weg om Markelo heen gereden, zodat de rit niet het parcours van de Hellendoornrally doorkruiste. Kort voor Zwiep werd door menigeen de uitdaging van een onbedoeld stuk offroad rijden aangegaan wegens wegwerkzaamheden. Daarna ging de rit verder de Achterhoek en Oude IJsselstreek in. Bij Emmerich werd de Rijn voor de eerste keer overgestoken. De Rijn werd verder stroomopwaarts gevolgd tot Wesel, waar de Rijn voor de tweede keer werd overgestoken. Al slingerend over mooie weggetjes door de Achterhoek kwamen we ron d drie uur weer terug bij het clubhuis. Hier werd nog nagepraat over de rit, de mooie nieuwe Vstrom van een trotse Anite en het prachtige weer, onder het genot van een glas fris en een ijsje.

Het laatste avondritje van 2023 werd zaterdag 2 september onder zonnige omstandigheden gereden. Hoewel het uiteraard een rondrit was, werd er gelukkig nagenoeg niet tegen de zon in gereden. Clubfotograaf Ben stopte onder het viaduct langs het kanaal, waar een aantal motoren met berijder op de foto gezet werden. De 34 rijders konden de 80 kilometers waren allemaal rond 8 uur weer terug bij het clubhuis om nog even na te praten op de parkeerplaats en keken terug op een geslaagd motorritje.

Dreigende luchten pakten zich samen boven Rijssen op een zwoele zaterdavond midden in juli. Toch vertrokken 26 motorrijders vol goede moed vanaf het clubhuis om de 3e avondrit van 2023 te rijden. De temperatuur bij vertrek was circa 28 graden, zodat menigeen het flink warm had. Ergens tussen Ommen en Balkbrug kwam er een verfrissend buitje over, waardoor de temperatuur aangenamer werd. Halverwege de rit werd in Staphorst buiten op het terras pauze gehouden, waarna de terugreis werd hervat. Ook nu begon het halverwege te regenen. De hemelsluizen werden echer dermate ver opengetrokken, dat het leek alsof er emmers water naar beneden vielen, in plaats van druppels. Hoewel iedereen tot op de onderbroek nat geregend was, heeft iedereen volop genoten van de prachtige rit.

TTTRRRiiiiiNNNGGG!!!! Het is nog niet eens vijf uur en de wekker gaat als af op de vroege zaterdagmorgen. Eén keer per jaar moet het maar, want dan is het weer tijd voor de altijd weer mooie en gezellige Vroege vogelrit. Buienradar geeft wisselvallig weer aan met hier en daar motregen. Toch schrijven 27 deelnemers zich in voor de rit. Vanwege de triathlon in Holten is de rit op het laatste moment verlegd, zodat er ruim 10 kilometer meer te genieten was. Na een stukje Salland werd de IJssel overgestoken via de oude IJsselbrug in Deventer, waarna een klein stukje over de dijk gestuurd werd. Daarna werd voor de vierde keer de Veluwe opgezocht. Het is toch verbazingwekkend dat hier iedere keer weer een nieuwe leuke route gereden kan worden. Halverwege de rit stonden Henk en Joke met broodjes en koffie, die iedereen zich goed liet smaken. Eenmaal terug op ‘n Tuf stond de koffie alweer te dampen en met een broodje knak acher de kiezen ging iedereen tevreden huiswaarts om nog van de rest van het weekend te genieten.

Ga er maar aan staan! Temperatuur verwachting 30 graden en de lengte van de Morsrit 331 kilometer (waarschijnlijk nog meer als je op zoek moet naar een benzinepomp als je lekker op de dijk aan het toeren bent). Toch pakten zaterdag 17 juni rond negen uur 25 rijders de handschoenen en helm op en gingen de uitdaging aan. In kleine groepjes richting Olst, waar met het pontje de IJssel werd overgestoken. Voor de derde dit jaar alweer de Veluwe doorgestoken naar Putten, waar de rit verder ging over grotendeels voor velen onbekend terrein. Ons groepje heeft lekker geluncht nabij de Loosdrechtse plassen. Na Nieuwegein de dijk op en al slingerend ging de rit verder naar Doesburg. Kijk en geniet van het filmpje en de foto’s.

Maar liefst 44 inschrijvingen werden er genoteerd voor het 2e avondritje van 2023. Het was een mooie avond om een ritje te rijden. De temperatuur was rond de 20 graden en de zon stond nog hoog genoeg om er met het rijden geen last van te hebben. Via de Lichtenberg, al slingerend langs de westkant van Holten ging het naar het sluiscomplex van Eefde, waarna de terugtocht werd ingezet. Voor de meesten was het een feest omdat de ene na de andere bocht gerond moest worden op onbekend terrein.

Dat het perfect weer was voor een avondritje, bleek wel uit het aantal inschrijvingen. Maar liefst 34 motoren stonden op de parkeerplaats voor vertrek. Paul was ook aanwezig met zijn nog blinkende nieuwe Aprilia. Hein vertrouwde nog niet volledig op zijn nieuwe navigatietoestel en had de handgeschreven routebeschrijving ook maar op z’n motor geplakt. De rit was evenals de omstandigheden ook prachtig. Slingerend over de Borkeld richting Bathmen. Daarna werd het Overijssels kanaal opgezocht en een aantal keren overgestoken. Geniet van de omgeving door het kijken naar het door Ben gemaakte filmpje. Onderweg was verder genoeg te zien. Wie goed heeft opgelet heeft ooievaars, hangbuikzwijntjes, langharige oerossen en zelf een kameel kunnen zien.

Op de dag dat onze vorst zijn verjaardag viert, ligt ‘s morgens de rijp van onze andere vorst (Koning Winter) nog op het gras. Toch starten 47 rijders hun motor om de Koningsrit 2023 van ‘n Tuf te rijden. Enkelingen hadden zelfs een oranje motor bij zich. Rond vertrektijd was het circa 8 graden, dus de handvatverwarming was een fijne accessoire. Gelukkig scheen het zonnetje de hele rit. De rit zelf was een feest om te rijden. Over kronkelende weggetjes en een heel klein stukje A1 werd de Veluwe doorkruist. Rond het middaguur waren de meesten terug, zodat op tijd aan de festiviteiten van Koningsdag deelgenomen kon worden.

De tweede paasdag was het ideaal voorjaarsweer om een ritje te rijden op de motor. De temperatuursvoorspelling was 16 graden en heel af ten toe kwam een waterig zonnetje te voorschijn. Met 25 inschrijvingen kunnen we vaststellen dat het een goede opkomst was. Vertrekkend richting Nijverdal heeft menigeen gedacht ‘volgens mij rijden we niet volgens de omschrijving’. Dat was dus een juiste conclusie, want de route is ter elfder ure omgedraaid, zodat deze tegengesteld werd gereden. De route was er niet minder mooi om. Op de brug in Ommen is menigeen geflitst en wie goed heeft opgelet heeft onderweg in Drenthe zelfs een aantal paashazen zien rammelen in de velden.

Normaliter denk je bij de Natte neuzenrit aan een loopneus van de kou. Daar was nu geen sprake van. De negen ingeschreven rijders hadden geen natte neus van de kou, maar van de regen. Een tweetal optimisten vertrok zonder regenpak, maar nog maar net onderweg ontkwamen zijn ook niet aan een worsteling met het regenpak. Het mocht de pret niet drukken, want het was een mooie rit door Twente en een stukje Duitsland, met als verste punt het pittoreske plaatsje Bad Bentheim, waar het tijd was voor een koffiepauze met een flink stuk “Apfelkuchen mit Schlagsahne”.

Zaterdag 18 maart opende Motortourclub ‘n Tuf het seizoen met de Lange onderbroekenrit. Bij vertrek was het logisch, dat gezien de mooie weersomstandigheden, de lange onderbroek toch maar in de kast had laten hangen. Velen hadden daar achteraf toch wel spijt van, omdat er onderweg toch nog een paar frisse buitjes langs kwamen . Al met al was het een mooie rit over de Veluwe waar alle 29 ingeschreven motorrijders van hebben genoten. Geniet van de foto’s en het mooie filmpje van Ben.