Categorie: Tourverslagen

Zaterdag 10 oktober was een mooie herfstdag. Vandaar dat 41 motorrijders zich inschreven voor de Lege tankrit 2025. Het eerste deel van de rit ging over mooi kronkelende wegen door het Twentse landschap via Weerselo naar Ootmarsum. Kort daarna werd de grens overgestoken, om in Duitsland richting het meertje Speicherbecken Geeste te rijden. Voor de liefhebbers die graag op op grotere en doorgaande wegen rijden was het in Duitsland één groot feest. Op de terugweg werd bij Kloosterhaar de grens met Nederland gepasseerd. Omdat de brug bij Vriezenveen gesloten was, werd het ritje een paar kilomter verlengd. De wegen werden al hoe krapper en bochtiger gaandeweg we het clubhuis naderden. Nu maar hopen dat de tank niet zodanig leeg gereden is, dat de snertrit niet gereden kan worden 🙂

Op de laatste zaterdag van september liet de herfst zich van haar beste kant zien. Met een aangename 17 graden en zo nu en dan een zonnetje dat tussen de wolken doorbrak, waren de omstandigheden ideaal voor een tourrit. Dat was ook te merken aan de opkomst: met maar liefst 35 inschrijvingen stond de parkeerplaats én het clubgebouw gezellig vol. Na de start ging de route via de Bergweg naar Luttenberg en vervolgens door richting Heino. De binnendoorweg naar Dalfsen blijft een genot om te rijden, met zijn bochten. Daarna maakten we een ruime boog om Staphorst heen, waarmee de terugreis voorzichtig werd ingezet. Halverwege de rit werd er natuurlijk even gestopt. Op een parkeerplaats langs de route werden de motoren op een rij gezet, ging de helm af en stond al snel een dampende beker koffie in de hand. Er werd bijgepraat, motoren werden bewonderd en de laatste nieuwtjes gingen rond. Precies zoals het hoort tijdens een geslaagde clubrit.

De weersvoorspellingen voor deze septemberrit waren allesbehalve gunstig. Donkere wolken pakten zich samen en dat zorgde ervoor dat bij de start bij de Reggestadrit minder rijders aanwezig waren, dan voorgaande ritten. Toch klaarde het beeld al snel op. Toen we na de inschrijving en het eerste bakje koffie de motoren startten, was de lucht minder dreigend en waren de straten door de net gepasseerde bui mooi schoon gespoeld. Even later liet zelfs de zon zich voorzichtig zien. De route voerde ons noordwaarts, via fraaie binnendoorweggetjes, sommige met een groene strook gras midden op de weg, richting Dalen. Daar genoten we van het tweede kopje koffie langs de kant van de weg. Inmiddels waren de wegen opgedroogd en brak de zon steeds vaker door. Het rijden door Drenthe werd zo een waar feest. Rond het middaguur draaiden we de motoren zuidwaarts, zonder dat de schoonheid van de rit er minder om werd. In Stegeren was het tijd voor de lunch, waarbij uitsmijters en kroketten de boventoon voerden, uiteraard vergezeld door het derde kopje koffie. Traditiegetrouw werd bij de brug in Ommen nog een korte stop gemaakt om te proeven of het ijs nog altijd zo lekker smaakt als bij eerdere ritten. Het antwoord was een volmondig ‘ja’. Daarna resteerde alleen nog het laatste stuk van deze geslaagde motorrit.

Fris, fruitig en met de vakanties nog half in de benen, verzamelden zich op deze zaterdagavond in augustus 30 motorrijders voor de 4e avondrit van 2025. Een rondje van ruim 80 kilometer door Salland, mét genoeg bochten om de banden weer lekker warm te draaien. Vanaf de Ligtenberg ging het al snel richting Nijverdal. Niet rechttoe rechtaan natuurlijk, maar zoals het hoort: slingerend. Daarna doken we dieper Salland in, waar de route ons trakteerde op wegen die iedereen wel kende…… behalve dat ene verrassende uitstapje tussen bomen en weilanden door, richting de Overijsselsche Vecht. In Vilsteren werd de roep om koffie (en vooral iets lekkers erbij) door een aantal rijders niet langer genegeerd. En zeg nou zelf: wat is een tourtocht zonder dat stukje gezelligheid aan tafel? Na de koffie werd met de Midden Regge, als trouwe gids en de Klokkendijk als knallende uitsmijter, werd koers gezet richting clubhuis. Daar kon iedereen concluderen: mooie rit, lekker gereden, en Salland blijft keer op keer een feestje op twee wielen.

Wat een avond! Met een heerlijke temperatuur van 23 graden en de zon aan een hemel vertrokken maar liefst 38 motoren vanaf het clubgebouw van ’n Tuf voor een prachtige rit door het Sallandse landschap. De sfeer zat er meteen goed in: motoren aan, vizier omlaag, en gáán! De route begon richting Nijverdal, waar we al snel getrakteerd werden op een bochtenfestijn op de Toeristenweg over de Sallandse berg. Met het glooiende landschap om ons heen was het puur genieten, bocht na bocht, met steeds weer een nieuw vergezicht. Vanaf Holten doken we de landelijke binnendoorwegen in richting Wijhe. Slingerende weggetjes maakten het een feest om te rijden. En als we konden kijken onder al die helmen, zouden we daar heel wat brede grijnzen hebben gezien. In Wijhe was het tijd voor een koffiepauze. De motoren werden her en der geparkeerd, de helmen gingen af, en al snel klonken de eerste verhalen. Na de koffie vertrokken we wederom in kleine groepjes voor het tweede deel van de rit. De terugweg liep opnieuw over prachtige binnenwegen, onder andere over de Lemelerberg. Daarmee raakten we zowel het begin als het eind van de Sallandse Heuvelrug, een mooi symbolisch rondje. Uiteindelijk kwamen we weer uit bij het clubgebouw, waar de motoren werden geparkeerd en de gesprekken vrolijk doorgingen. Het was een rit die alles had: schitterende wegen, een fijne groep en ideaal motorweer. Kortom: een avond om met een grote glimlach op terug te kijken. Op naar de volgende rit!

Eens per jaar wordt Rijssen al voor zes uur ’s ochtends opgeschrikt door het vertrouwde geluid van ronkende motoren. De vroege vogels van ’n Tuf gaan dan weer op pad voor hun traditionele ochtendrit. Bij vertrek was het verrassend aangenaam qua temperatuur en onderweg was het prachtig om de natuur langzaam te zien ontwaken. Een klein nadeel vormde de laagstaande zon, die op sommige stukken hinderlijk recht in het gezicht scheen. Toch overheerste het gevoel dat we eigenlijk vaker zó vroeg zouden moeten rijden: rust op de weg, frisse lucht en prachtige uitzichten. De route voerde noordwaarts, in een boog om Hardenberg heen en net onder Coevorden langs. Vervolgens ging het zuidwaarts langs de grens naar de geplande pauzeplek. Daar stonden Henk en Joke al klaar om de hongerige motorrijders te verwelkomen met verse koffie en een lekker broodje. Na de pauze werd de rit hervat en zakte de groep verder af richting het zuiden, tot aan Eibergen. Vanuit daar werden de motoren weer richting het clubhuis gestuurd, waar opnieuw Henk en Joke klaarstonden, dit keer met smakelijke hamburgers van de barbecue en een verfrissend glas cola. Een perfecte afsluiting van een geslaagde rit, mede dankzij de inzet van onze kersverse pensionado’s.

Ondanks de verwachting dat het 32 graden zou worden in de middag, stonden toch nog 22 motorrijders, in vol ornaat, aan de start van de Morsrit. Met 300 kilometer de langste rit van het jaar. Op de vertrektijd was het al 26 graden celcius. De route liep binnendoor naar Zutphen, waar vlot de IJssel via de N345 werd overgestoken. Daarna ging het via Brummen de Veluwe op. Al snel reden we langs het ereveld van Loenen, een indrukwekkend moment onderweg. Bij Renswoude maakten we de overgang van de Veluwe naar de Utrechtse Heuvelrug, waar we op de Amerongse Berg het hoogste punt van de route bereikten. Daarna volgden de grote rivieren: we toerden over prachtige dijkwegen langs de Rijn, Lek en de wat smallere, maar niet minder mooie Linge. In de Betuwe was de bloesem helaas al verdwenen, maar zelfs zonder dat kleurenspektakel blijft dit gebied een lust voor het oog. De terugweg door de Achterhoek was één groot bochtenfestijn. Een kleine aanrijding kon worden afgehandeld met het invullen van een schadeformulier. Hierdoor kon het net geen perfecte dag worden genoemd. Laat in de middag kwam iedereen toch weer tevreden aan in Rijssen..

Op de zaterdagavond van 24 mei 2025 hing er regen in de lucht. De weersvoorspellingen beloofden ook weinig goeds, wat normaliter funest is voor de opkomst bij een avondrit. Toch lieten 11 fanatieke motorrijders zich niet afschrikken door het sombere vooruitzicht en verzamelden zich moedig bij het clubhuis voor de tweede avondrit van het seizoen. Zelfs de ‘Benelli Familie’ was compleet! De regen van de voorafgaande dagen had de wegen fris en schoon gespoeld, wat voor een verrassend aangenaam wegdek zorgde. Na het vertrek richting Zenderen werd het parcours alsmaar interessanter. De wegen werden smaller, bochtiger en daarmee ook uitdagender, vooral omdat de route voor veel deelnemers onbekend terrein was. Dit gaf de rit een avontuurlijk karakter en maakte het extra leuk voor de ervaren én minder ervaren rijders. Om Tubbergen werd met een ruime boog om heen gereden. Het landschap toonde zich van zijn beste kant, ondanks het druilerige weer. Hierna werd er weer koers gezet richting het clubhuis, waar men met een tevreden gevoel terugkeek op een geslaagde rit.

Voor de leden die beschikken over het GPS-abonnement, maar deze avond niet hebben meegereden: het is absoluut de moeite waard om de route alsnog eens te rijden. De combinatie van verrassende wegen en mooie omgeving maakt dit een rit die je niet wilt missen.

Na een zonovergoten zaterdag verzamelden zich rond 18:00 uur maar liefst 39 motorrijders bij het clubhuis van ’n Tuf voor het eerste avondritje van het seizoen. Er stond een mooie tocht van zo’n 80 kilometer op het programma, dwars door het prachtige Sallandse landschap. Vanaf het clubhuis ging de route onder de Sallandse Heuvelrug langs richting Nijverdal. De glooiende heuvels, uitgestrekte weilanden en de bossen die zo typerend zijn voor deze streek, vormden een schitterend decor voor de rit. Onderweg werd in gematigd tempo zelfs een stukje van het iconische circuit Luttenbergring meegepikt, een leuke verrassing voor velen. Vanaf Heino begon de terugtocht over de prachtig slingerende wegen waar Salland bekend om staat: smalle landweggetjes tussen groene weilanden, langs oude boerderijen en schilderachtige dorpjes. Terug bij ’n Tuf was er nog alle tijd om gezellig na te praten over de geslaagde avondrit.

Voor de Koningsrit hadden zich 46 motorrijders ingeschreven. Bij de start om 09:00 uur was het nog wat fris, maar naar gelang de rit vorderde, liet de zon zich al langzamerhand van haar beste kant zien en liep de temperatuur op naar aangename waarden. Op de kaart leek de route sterk op die van de bekende Lange Onderbroekenrit, maar de liep omgekeerd en eenmaal op de motor bleek al snel dat de bochten, uitzichten en sfeer toch echt anders waren — en minstens zo leuk! De tocht voerde binnendoor richting Doesburg, waar we de IJssel overstaken. Daarna reden we een mooi stuk door de Veluwezoom, en staken we de rivier opnieuw over, dit keer bij Zutphen. Vanaf daar zetten we koers terug naar het clubhuis van ’n Tuf. Rond het middaguur waren alle rijders weer veilig terug, met nog volop tijd om te genieten van de festiviteiten op Koningsdag.