Aftersummerrit 2-Takt Snoevers
Enkele weken geleden kregen we via onze clubapp het bericht dat er op 6 september door de bromfietscommissie een zeer leuk evenement was bedacht, maar wat het precies zou zijn, dat bleef een verrassing. Na lang aarzelen besloot ik toch op het laatste moment mee te gaan. Er gingen te veel leuke, knappe en sportieve mannen mee om dit zomaar te laten lopen. Uit privacyoverwegingen noem ik alleen de voornamen, maar iemand als Hendrikus met zijn stoere, atletische lichaam op zo’n prachtige Kreidler, daar geniet ik van. Henri rijdt altijd in korte broek en, net als bij wielrenners, scheert hij van tevoren zijn benen: prachtige gladde benen. Hoewel ik te laat was, heeft organisator Wim het toch voor elkaar gekregen dat ik mee mocht.
Veel onzichtbaar mannenleed
Om 8.30 uur was er koffie gezet door Ria in het clubgebouw. In totaal waren er 13 mannen aanwezig, waarbij de spanning bij sommigen duidelijk zichtbaar was. Wim had als organisator de spanning dat alles goed zou lopen en dat was hoorbaar en ruikbaar: hij was wat winderig.
Jan vertelde dat hem ’s avonds een luchtballonvaart was aangeboden. Hij zat erbij alsof hij de laatste gang naar de elektrische stoel zou maken. Niet beroerd om wat opbeurends te vertellen, kon ik kwijt dat ik jaren terug in Turkije ook zo’n tocht had meegemaakt en dat het een vreselijke ervaring was. Maar: ik had het wel overleefd. Door al deze psychische ervaringen kwamen de tongen los en ontdekten we met elkaar dat er, in deze tijd waarin femicide terecht veel aandacht krijgt, ook veel onzichtbaar mannenleed is. Al deze stoere veertigplussers hebben vrouwen die ’s nachts snurken. De een had daardoor maar enkele uren kunnen slapen, de ander vertelde dat hij, als híj snurkte, een trap kreeg om opzij te gaan – maar dat natuurlijk niet bij zijn vrouw mocht doen. En Wim vertelde dat hij het soms een zegen vond dat hij zo’n slecht gehoor had.
Heenrit
Voor de zekerheid hadden we nog een envelop met routebeschrijving gekregen, maar die bleek gelukkig niet nodig. Het begin was wat aarzelend doordat Wilfried vele honderden meters ging lopen om zijn bromfiets op gang te krijgen. Ik dacht aanvankelijk dat het iets met de benzine of condensator te maken zou hebben, maar dat kan niet, want hij rijdt op een Zündapp en niet op Japans spul, waar dat wel mogelijk zou zijn. Het bleek dat hij op die manier zijn conditie op peil wil houden. Later heb ik hem dat nog enkele keren zien doen.
Auto’s Brummen
Na een prachtige rit met mooi weer kwamen we aan bij Gallery Aalderink in Brummen.
Na koffie met appeltaart hadden we twee uur de tijd om al deze prachtige, bijzondere auto’s te bewonderen. Meer dan 400 exclusieve auto’s, die voor een AOW’tje zoals ik onbetaalbaar zijn, maar waarvan ik wel kon genieten. Er waren auto’s te koop voor meer dan 3 miljoen euro, waarbij dan nog wel vermeld werd dat dit exclusief 995 euro afleveringskosten was. Maar onderschat de mensen uit Rijssen niet. De mannen die in de bouw werken waren toch erg geïnteresseerd in de prijsklasse tot 150.000 euro. En iemand als Wilhard appte toch maar even dat hij bij Aalderink mooi had kunnen bekijken wat een goede geldbelegging is.
Terugrit
Na nog een stop, waar de nodige stukjes kaas en worst verorberd werden, kwamen we heelhuids terug bij ons clubgebouw. Hulde aan allen – en in het bijzonder Wim – die eraan hebben meegewerkt dat het een geslaagde dag werd.
Klaas van Twillert